AI

Er is heel wat te doen rond Artificiële Intelligentie (AI), gevoed door bangmakerij in de media door tech iconen als Elon Musk. In de culturele sector baseren de technologisch goedgelovigen zich al te vaak op tirades zonder echt goed te weten waar ze over praten. De waarheid is dat AI, als een kwantificeerbare onafhankelijke bron van intelligentie, niet bestaat.

Ernstige wetenschappers in het veld gebruiken verschillende termen, zoals machine learning, deep learning, behaviour trees of cognitieve wetenschap. Dus wat is wat en is het van enig belang?
De huidige hype, die eigenlijk alweer afneemt, draait vooral om deep learning, een vorm van machine learning. Kortweg gaat het om de moeilijk mathematisch te omschrijven wijze waarop machines omgaan met data. Data kunnen gerangschikt en gegenereerd worden door training algorithms of meer specifiek: neurologische netwerken (neural networks). Dit lijkt vrij saai, maar het kan ingezet worden voor complexe taken als het herkennen van gezichten en het verwerken van natuurlijk taalgebruik. De achterliggende concepten zijn conceptueel eenvoudig en veranderden nauwelijks over de jaren. Wat wel veranderde is de enorme aantallen data die we nu ingeven, de schaal van de modellen en de toegenomen verwerkingscapaciteit, die leiden tot meer verfijnde resultaten. Er lijkt een vorm van magie vanaf te stralen, omdat het een voorbeeld is van emergent gedrag: een eenvoudige structuur genereert complexe resultaten.

Als een kunstorganisatie die zich intens inlaat met technologie, krijgt CREW vaak de vraag voorgeschoteld: “gebruiken jullie AI?” Het korte antwoord is ja, in zekere zin.
CREW werkt samen met onderzoeksinstellingen als INRIA en de universiteit van Ausburg (UAu), die vormen van ‘AI’ inzetten voor het PRESENT project. Bij voorbeeld, de modellen van UAu worden gebruikt om emotioneel engagement in spraak te bepalen. Op basis van deze input kunnen we een begrip krijgen van hoe de gebruiker zich opstelt. Is de immersant opgewonden en op welke wijze? De resultaten kunnen we gebruiken om beslissingen te nemen bij de creatie van onze kunstwerken.
INRIA gebruikt een andere benadering: hun autonome agenten ontwikkelen complex gedrag op basis van eenvoudige regels over hoe te interageren met hun omgeving. Geen AI in de strikte zin, maar zeker wel een vorm van emergentie.

Op een ander niveau gebruiken we wat we ‘game AI’ noemen, of behaviour trees. Dit zijn systemen die gebruikt worden in videospelen om het gedrag van o.a. vijanden te bepalen. Ze kunnen eenvoudig of complex zijn, daar komt weinig magie aan te pas, het is een eenvoudige zaak van ‘indien dit, doe dan dat’.
Weinig videospellen gebruiken actuele academische AI, in plaats daarvan gebruiken ze systemen die sinds jaar en dag voorhanden zijn, want dat is praktisch en leidt tot voorspelbare resultaten.

Voor CREW is de impact op de immersant van het grootste belang. Door verschillende tools te combineren creëren we een impressie van intelligentie. Natuurlijke beweging, gespreksvermogen, iteratief leren, zijn aspecten die een digitaal karakter voor ons mensen geloofwaardig maken.
Dus neen, er is geen supercomputer die het einde van de mensheid plant in onze kelder, maar onze projecten worden met behulp van dat misleidende begrip Artificiële Intelligentie, steeds verfijnder.

Tekst door Isjtar.